Zaakceptowanie uczuć dziecka nastręcza wielu rodzicom (i nie tylko) dużo trudności.

• Nie potrafimy zaakceptować uczuć dziecka, gdy nie akceptujemy swoich.
• Często znacznie ważniejsze wydaje się nam to, jak dziecko się zachowuje, od tego, co przeżywa.
• Walczymy z dzieckiem, aby nie czuło tego, co czuje, zamiast pomoc mu z tym się uporać.
• Często zaprzeczamy niewygodnym uczuciom dziecka tak naprawdę po to, aby siebie od nich uwolnić.

Istnieje ogromna różnica między przyzwoleniem na wyrażenie przeżyć emocjonalnych a przyzwoleniem na działanie pod ich pływem.

Zdaniem rodziców jest pokazanie, jak można wyrazić swoje emocje nie wyrządzając nikomu krzywdy.

• Dopóki nie ujawni się „złych” emocji w naszej wewnętrznej przestrzeni, nie ma miejsca na uczucia „dobre”.
• Zmuszanie dzieci do „dobrych” emocji wzbudza u nich uczucia „złe”.
• Pozwalanie na ujawnianie „złych” uczuć prowadzi do rozbudzenia uczuć „dobrych”.

WSZYSTKIE UCZUCIA NALEŻY ZAAKCEPTOWAĆ – PEWNE DZIAŁANIA NALEŻY OGRANICZAĆ