Jeśli spotkamy się z dzieckiem, które ma przynajmniej kilka niżej wymienionych cech, bądź zachowuje się w podobny sposób to jest bardzo możliwe, że jest to dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej – ADHD.

Zachowania dziecka w domu:

Robi niesamowity bałagan w swoim pokoju,

W 5 minut po sprzątaniu rozrzuca wszystkie swoje rzeczy,

Ciągle czegoś szuka, nigdy nie wie, gdzie coś położyło,

Jest w stanie w krótkim czasie przewrócić cały dom do góry nogami,

Zabiera mnóstwo niepotrzebnych przedmiotów,

Zwykle nie wypełnia swoich obowiązków,

Kłamie, wymyśla różne rzeczy,

Stale przeszkadza rodzicom w pracy, odpoczynku, rozmowie przez telefon,

Ciągle się wierci,

Przerywa innym, wtrąca się do rozmowy,

Nie potrafi zaczekać nawet minuty na swoją kolej,

Stale coś brudzi, niszczy i drze swoje ubrania,

Zawsze musi mieć ostatnie słowo,

Reaguje buntem na polecenia,

Ciągle jest w ruchu, nie sposób za nim nadążyć,

Często nie koncentruje uwagi na tym, co się do niego mówi,

Nie potrafi skupić się na żadnym zajęciu,

Robi kilka rzeczy naraz,

Stale coś gubi,

Długo się ubiera,

Działa szybciej niż myśli.

 

Zachowanie dziecka poza domem:

Nie może wysiedzieć w razie potrzeby w jednym miejscu,

biega między ławkami,

Otoczenie negatywnie odbiera jego zachowanie,

Bije się z dziećmi,

W sklepie wszystkiego dotyka.

 

Zachowanie dziecka w przedszkolu, szkole:

Nigdy nie uważa,

Chodzi po sali i robi głupie miny,

Wierci się i rozmawia,

Nie wie, co jest zadane,

Ma bardzo niestaranne zeszyty,

Co chwilę odrywa się od zajęć, rozgląda się lub bawi się długopisem, zabawką, zamyśla się,

Robi mnóstwo prostych pomyłek,

Najpierw odpowiada, potem myśli,

Nie może zaczekać na swoją kolej,

Nie słucha, błądzi gdzieś myślami.

 

ADHD zdecydowanie utrudnia funkcjonowanie w rodzinie, przedszkolu, szkole czy wśród rówieśników. Osoby te są często odrzucane, karane, ponoszą nieustane porażki próbując wypełnić zadania, które dla wszystkich wokół wydają się proste. Dzieci te cechuje poczucie niskiej wartości, przekonania, ze są mniej sprawne intelektualnie niż rówieśnicy. Dzieci i nastolatki wchodzą gorzej radzą sobie z codziennymi obowiązkami; są bardziej zagrożone wystąpieniem u nich innych zaburzeń psychicznych.

Do najczęstszych problemów mogących wiązać się z ADHD zalicza się:

Konsekwencje zdrowotne, takie jak częstsze i poważniejsze urazy, otyłość, brak dostatecznej troski o swoje zdrowie w życiu dorosłym,

Słabsze osiągnięcia szkolne, osiągnięcie niższego wykształcenia,

Niepodejmowanie odpowiednich do możliwości ról społecznych,

Konflikty z rówieśnikami i dorosłymi,

Osobowość antyspołeczna,

Konflikty z prawem,

Problemy finansowe, długi,

Depresja.

 

Najważniejsza jest właściwa diagnoza, musimy się zastanowić i wykluczyć inne przyczyny nadpobudliwości, deficytu uwagi bądź nadmiernej impulsywności. Dla skutecznego leczenia ma znaczenie wczesna diagnoza stanu chorobowego dziecka: pamiętajmy, że im szybciej udzielimy mu pomocy, tym wcześnie uchronimy je przed negatywnymi skutkami wiążącymi się z występowaniem objawów typowych dla dzieci nadpobudliwych.