Kącik dla rodziców

Stresu doświadczamy wszyscy. Być może nie bylibyśmy w stanie podać jego definicji, ale nie da się żyć, nie doświadczając napięć i negatywnych emocji. Stres towarzyszy nam od urodzenia, wpływa na nasz układ krwionośny i nerwowy oraz wydolność całego organizmu. Pełni przy tym niezwykle ważną funkcję- jesteśmy bowiem zaprogramowani, by w sytuacji zagrożenia reagować instynktownie.. kiedy pojawia się nagłe niebezpieczeństwo, nie ma czasu na podejmowanie decyzji, dlatego, gdy tylko nasze zmysły zarejestrują pojawienie się bodźca interpretowanego jako zagrożenie, automatycznie uruchamia się tzw. reakcja stresowa, czyli uaktywnia się sympatyczna oś autonomicznego układu nerwowego. Zaczynają wydzielać się hormony (adrenalina, kortyzol) podnosi się ciśnienie krwi oraz poziom cukru, wzrasta potliwość, krzepliwość krwi, mięśnie się napinają, oddech staje się szybszy, płytszy, spada aktywność układu trawiennego i immunologicznego. Wszystko po to, by przygotować organizm na jedną z dwóch pierwotnych reakcji, czyli do „walki” albo do „ucieczki”.

Jeśli jesteśmy prawdziwie zagrożeni- tego rodzaju reakcja stresowa może uratować nam życie, np.: zdążymy odskoczyć przed spadającym na nas drzewem, uciec przed atakującym zwierzęciem, czy walczyć z próbującym nam zadać cios przeciwnikiem. Po ustaniu zagrożenia organizm automatycznie przełącza oś sympatyczną na parasympatyczną i nasze tętno zaczyna spadać, oddech się uspokaja a mięśnie rozluźniają. Ciało osiąga stan relaksu ponieważ nie jest konieczne dalsze pozostawanie w stanie alarmowym.

  Zatem, gdy wszystko działa prawidłowo, stres nie powinien być zjawiskiem, którym należałoby się niepokoić, jest bowiem biologicznie zaprogramowanym mechanizmem adaptacyjnym. Coraz częściej okazuje się jednak, że ten mechanizm zaczyna nas zawodzić. Może się to objawiać na dwa sposoby. Po pierwsze tym, że błahe z pozoru sytuacje prowadza do uruchomienia reakcji stresowej; po drugie tym, że stres staje się stanem chronicznym i organizm nie przełącza się na fizjologiczny stan relaksu. Zazwyczaj oba te objawy występują równolegle- jeśli codziennie obiektywnie niegroźne sytuacje będą nas stresować, doprowadzi to do podwyższonego stanu napięcia i funkcjonowania organizmu w stanie podwyższonej czujności. Taki stan z kolei będzie prowadził do tego, że coraz mniejsze błahostki będą nas wytrącać z równowagi i powodować silne emocje. Dochodzimy tu więc, do pewnego błędnego koła, które utrudnia codzienne funkcjonowanie.

Przewlekły stres, zwany również chronicznym, czy długotrwałym, jest zjawiskiem niezwykle niebezpiecznym i nie bez przyczyny nazywa się go chorobą cywilizacyjną, czy też cichym zabójcą. Przy nadmiernej aktywacji współczulnej osi autonomicznego układu nerwowego pojawia się nadprodukcja hormonów stresu, co może powodować nadmierne przemęczenie organizmu, który zaczyna coraz gorzej funkcjonować. Na kolejnych etapach może dochodzić również do zaburzeń pracy serca  i uszkodzenia komórek mózgowych. Mogą pojawić się wrzody żołądka i choroby: cukrzyca, zaburzenia układu trawiennego, czy nawet nowotwory, lub problemy psychiczne- depresja lub nerwica. Dodatkowo może to skutkować problemami z pamięcią, czy koncentracją uwagi. Nie bez powodu mówi się zatem, że reakcja stresowa jest jedną z najbardziej niszczycielskich reakcji dla naszego organizmu.

 

Dziecięcy  kram z uczuciami czyli…

Co nieco o emocjach …

 

Nie ma dobrych, ani złych emocji – złe lub dobre sąjedynie sposoby reagowania na – nasze lub naszych dzieci – emocje.

Nie mamy wpływu ani nie możemy kontrolować, czy emocje się pojawią.

Dzieci  często nie rozumieją (nie potrafiąnazwać) przeżywanych emocji.  Majądo tego prawo. Dorośli powinni ich nauczyć rozumieć emocje.

Kraina emocji dzieci jest spontaniczna,  gwałtowna – one nie  analizują,  czy tak wypada czy nie.

Empatia u dzieci w wieku przedszkolnym.

„ABY DZIECI BYŁY WRAŻLIWE - TRAKTUJ JE GODNIE
ABY DZIECI SZANOWAŁY I LUBIŁY SIEBIE I INNYCH - TRAKTUJ JE Z SZACUNKIEM
ABY DZIECI UMIAŁY OKAZYWAĆ UCZUCIA I RADZIĆ SOBIE Z INNYMI -OKAZUJ SZACUNEK DLA ICH UCZUĆ I POKAŻ JAK RADZISZ SOBIE ZE SWOIMI UCZUCIAMI
ABY DZIECI MIAŁY DO NAS ZAUFANIE I OTWORZYŁY SIĘ PRZED NAMI- STAŃ PO ICH STRONIE”-  www.przedszkola.edu.pl

 

alt

 

Chcesz wesprzeć swoje dziecko w rozwoju? Zapewnić mu bezpieczną przyszłość? Pomyśl o programowaniu. Wiele wskazuje na to, że zawody oparte na tej umiejętności jeszcze długo będą cieszyły się powodzeniem. A jeśli nie myślisz jeszcze o przyszłości swojego malucha, pomyśl o jego teraźniejszości - programowanie to doskonała, rozwijająca myślenie zabawa, z której korzyści trudno zliczyć.

 

Programowanie, inaczej kodowanie, to - najprościej mówiąc - pisanie kodu, który pozwoli nam uzyskać określony efekt w działaniu komputera. Jeżeli chcemy, by komputer odpytał nas ze znajomości angielskich słówek, możemy sami stworzyć potrzebną aplikację, jeśli tylko znamy język programowania i rządzące nim reguły. Choć dla wielu z nas to czarna magia, specjaliści przekonują, że poznanie “języka komputerów” w niewielkim stopniu różni się od nauki języka obcego i jest dostępne dla każdego. Potwierdza to - często nie bez zdziwienia - coraz więcej nauczycieli, którzy uczą się programowania, by móc wprowadzać uczniów w jego świat. Ogólnopolska akcja “Mistrzowie kodowania”, której inicjatorem jest firma Samsung, wspiera rozwój tej umiejętności wśród dzieci i pedagogów. Dzięki temu tysiące osób odkrywają, że programować można w każdym wieku, a nauka może być prosta i przyjemna. Coraz więcej mówi się o tym, że programowanie jest językiem przyszłości, z którym - podobnie jak z językiem angielskim - dzieci powinny się oswajać od najmłodszych lat. Mówi się nawet o zjawisku cyfrowego analfabetyzmu.

No dobrze, powie ktoś. Dlaczego programowaniem nie mogą się zajmować specjaliści? Dostępność potrzebnych aplikacji jest tak duża, że można swobodnie korzystać z dobrodziejstw elektroniki, nie tworząc samemu oprogramowania. To prawda. Uderzający jest jednak fakt, że wciąż brakuje dobrych programistów - aż 4 z 10 pracodawców narzeka na trudności ze znalezieniem pracowników wyszkolonych w tym obszarze! Przede wszystkim zaś, co będzie dla nas najbardziej interesujące, programowanie wspiera rozwój intelektualny dziecka. I to w wielu obszarach! Szczególnie interesujący wydaje się wpływ, jaki nauka programowania może mieć na rozwój kluczowych kompetencji człowieka XXI wieku.

Specjaliści wyróżnili 7 umiejętności i postaw, które pozwolą naszym dzieciom odnaleźć się w przyszłości, której kształtu jeszcze nie znamy. Zobacz, jak można wspierać ich rozwój - i dlaczego programowanie w tym pomaga!

1. Otwarty umysł

Programowanie wymaga dostrzegania i nazywania problemów oraz poszukiwania niestandardowych rozwiązań. Wymaga - i uczy - myślenia “out of the box”, a równocześnie korzystania ze znanych i dostępnych rozwiązań w sytuacjach zarówno typowych, jak i niestandardowych. Również podążanie za bieżącymi trendami w programowaniu wymaga otwartości umysłu i ją trenuje - język programowania jest żywy i zmienia się wraz ze światem.

2. Nastawienie na rozwiązywanie problemów

Kodowanie pozwala osobie, która potrafi z niego korzystać, tworzyć rozwiązania problemów, przed którymi staje. Doświadczenie własnej skuteczności i sprawczości w rozwiązywaniu problemów jest dla dziecka wspaniałym, wspierającym doświadczeniem, które przekłada się na wszystkie dziedziny życia!

 

3. Analizowanie, wnioskowanie i ewaluacja

Programowanie łączy ze sobą świat przedmiotów ścisłych i humanistycznych. Polega na zastosowaniu praktycznych, “twardych” narzędzi, do tworzenia głęboko ludzkich, “miękkich” i przyjaznych rozwiązań, również w świecie kultury i nauk społecznych. Nauka języków programowania oraz tworzenie nowych rozwiązań uczy myślenia - w tym w dużej mierze tego logicznego, przyczynowo-skutkowego, które pozwala wnikliwie przeanalizować problem, podjąć decyzję, a następnie zweryfikować jej trafność - i spróbować znowu. Co za przydatna życiowa umiejętność!

4. Współpraca z innymi

Programiści często pracują w zespole. To wspaniale - w końcu co dwie głowy, to nie jedna, a co dopiero dziesięć głów! Człowiek jest istotą społeczną, umiejętność współpracy i uwzględniania różnych stanowisk jest jedną z najważniejszych kompetencji - dziś i z całą pewnością w przyszłości.

 

5. Refleksja nad uczeniem się

Podobno nie ma błędów, są tylko sposoby, które nie działają. Tak miał powiedzieć Thomas Edison, wynalazca żarówki, po tym, jak stworzył kilkaset niezadowalających prototypów. W tym rzecz. Programowanie uczy, że błędy są tylko naturalną częścią procesu. W pewnym sensie programowanie jest ciągłym uczeniem się. Niektórzy twierdzą, że tak samo jest z życiem…

6. Myślenie krytyczne i kreatywne

To dwa bieguny, które składają się na wszechstronne podejście do problemu. Myśląc kreatywnie, spoglądamy na sprawę z różnych stron, wynajdujemy niestandardowe, twórcze i innowacyjne rozwiązania dla problemów. Myślenie krytyczne z kolei pozwala ocenić rzetelnie, czy dane rozwiązanie rzeczywiście odpowiada na nasze potrzeby i czy jest najlepszym możliwym rozwiązaniem. Te dwa podejścia łączą się nierozerwalnie z nauką programowania.

7. Jasna i adekwatna komunikacja

Wydawałoby się, że kodowanie nie ma nic wspólnego z komunikacją. Tak jednak nie jest. Już sam proces przyswajania języków programowania wymaga jasnej i klarownej komunikacji podczas uczenia się, zaś w dalszym etapie - zmusza nas do precyzyjnego formułowania swoich oczekiwań i działań. To sposób myślenia, który przekłada się na komunikację i działanie.

Umiejętność kodowania pozwala dzieciom i dorosłym być aktywnymi uczestnikami świata cyfrowego. Jeśli więc chcecie, żeby wasze dzieci nie tylko biernie konsumowały to, co ma im do zaproponowania świat mediów cyfrowych, dajcie im szansę współtworzenia tego świata. A jeśli przy okazji rozwiną tak cenne kompetencje - chyba trudno sobie wyobrazić lepsze rozwiązanie?

Artykuł wybrały:

Halina Bieniek

Bożena Laska

Źródło: Samsung mówi

Kontakty do instytucji, do których można zgłaszać się o wsparcie w sytuacjach wymagających

pomocy psychologiczno– pedagogicznej i wychowawczej.

 

  • Publiczna Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Staszowie Filia w Połańcu ul. Ruszczańska 23 28-230 Połaniec
    godziny pracy 700 – 1700
  • Publiczna Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Staszowie ul. Koszarowa 7, 28-200 Staszów godziny pracy 700 – 1800
  • Interwencja kryzysowa - Świętokrzyskie Centrum Profilaktyki i Edukacji w Kielcach tel. 413676788
  • Telefon zaufania 19513